Zieke leerlingen tellen mee
Yaro is nooit ‘normaal’ naar school kunnen gaan. Al sinds het eerste leerjaar combineert hij Bednet met naar school gaan.
School is heel belangrijk voor Yaro: “Dan zie ik mijn vrienden en ben ik thuis eens weg. Dan vergeet ik even dat ik ziek ben en leer ik bij, net als de rest”. Elke vertelt: “In zijn vorige school was Yaro doodongelukkig omdat ze geen rekening met hem hielden. Ze wilden ook niet met Bednet werken. De leerkracht vond het té veel werk."
Yaro is het niet vergeten: “Als ik via Bednet mijn hand opstak werd ik bijna altijd overgeslagen. Ik riep: “hier ben ik” maar de juf negeerde mij. Ik zat daar niet écht in de klas dus vergat ze mij gewoon. En als het speeltijd was zeiden de vriendjes: “daaag, wij gaan spelen" en dan zat ik daar."
“Heel weinig mensen begrijpen de impact van Bednet op de kinderen die het nodig hebben," zegt Elke. "Naar school gaan en sociaal contact hebben is heel belangrijk. Voor Yaro is school alles! Zijn buitenlijn met het echte leven, met kind zijn.
Hij moet al school missen, hij kan al niet bij vrienden gaan spelen of naar feestjes gaan. Waarom werd de turnles niet eens in de klas georganiseerd met oefeningen die Yaro thuis kon meedoen? Waarom bleven de vriendjes niet even in de klas tijdens de speeltijd?
Ik begrijp dat een leerkracht niet altijd alles kan opvolgen. Maar elke school zou één iemand, bijvoorbeeld een zorgjuf, moeten hebben die zich ontfermt over de enkele zieke kinderen en die het Bednet-traject mee opvolgt. In zijn nieuwe school is dat zo.
Door zijn ziekte heeft Yaro een grote achterstand opgebouwd met de leerstof. Maar zijn huidige school is fantastisch. Ze passen de leerstof aan naar zijn niveau. Hij volgt nu alle vakken. Hij weet nu al dat hij in het secundair zal vrijgesteld worden voor een aantal vakken."
