Een paar maanden geleden raakte Finne (15) in een zware depressie. Haar vrienden keerden haar massaal de rug toe na openlijke posts.
In oktober vorig jaar kon ik plots de stress van het derde middelbaar niet meer aan: te veel veranderingen, dingen die onduidelijk waren voor mij, een drukke klas. Er werd toen eindelijk vastgesteld dat ik autisme heb. Nu begrijp ik dat ik daarom altijd al anders was en dacht. In de lagere school maakte ik al heel moeilijk vrienden en werd ik gek van de drukte in de klas.
Ik was altijd al vreselijk perfectionistisch. Maar vorig jaar liep het uit de hand. Ik wilde alleen tienen. Ik was obsessief aan het studeren, van ‘s morgens tot middernacht. Ik zette mijn wekker om 2 uur ‘s nachts om dan te studeren en maar een uur te slapen.
Ik ben in een burn-out gesukkeld. Ik putte toen heel veel kracht uit de online gesprekken met mijn klastitularis. Ik moest een paar weken rust nemen maar omdat het bijna examens waren sloeg ik het advies in de wind. Ik ben in een depressie beland.
Ik kan dit schooljaar niet meer naar school omwille van mijn psychische problemen. Wat ben ik blij dat ik de hoofdvakken toch mee kan blijven volgen via Bednet. En voor enkele vakken word ik bijgewerkt door vrijwilligers van School en Ziekzijn. Het is een hele mooie aanvulling bij Bednet. School is prioriteit voor mij en ik wil er alles aan doen om mijn jaar te halen.
Want ik ga voor mijn grote droom: rechten studeren om jeugdrechter te worden. Ik kan heel goed argumenteren en praten. Ik weet op alles een antwoord en ik ben heel hard bezig met rechtvaardigheid. Als jeugdrechter zal ik hopelijk ook impact hebben.
Ik vind in beeld komen tijdens de Bednet-lessen superbelangrijk. Met de camera aan zit je ook echt in de klas, net zoals de anderen. Voor de leerkrachten is het gemakkelijker om te zien of ik bezig ben. Voor mezelf is het een motivatie om te blijven kijken naar het scherm en niet mijn kamer te zitten rondkijken of te scrollen op mijn GSM.
Ik heb een heel lawaaierige klas. Gelukkig zet de leerkracht de omgevingsmicrofoon vooraan in de klas. Zo hoor ik de leerkracht beter, maar blijf ik ook de klas horen.
Leerkrachten schrijven super veel op het bord. Via Bednet kan ik heel goed inzoomen. De camera die kan bewegen is ook top. Ook het whiteboard is super handig als je kleine dingen moet opschrijven.
Mijn vrienden toonden vorig schooljaar, toen ik nog op school zat, heel weinig begrip. Ze keerden zich in onze groepschat massaal tegen mij omdat ik 'privileges' kreeg (ik moest geen examens meedoen). Ze konden zich niet inleven in mijn situatie.
Rond mei zijn ze mij beginnen pesten. Toen postte ik op Instagram hoe belangrijk het is om te spreken over mentale gezondheid. Een aantal 'vrienden' reageerden heel verontwaardigd: “Instagram is alleen voor de leuke dingen. Niemand wil negatieve posts zien”. Ik kreeg zaken naar mijn hoofd geslingerd als “het is beter als je er niet meer bent”. Het pesten werd alleen maar erger.
Ik kreeg overal commentaar op. Toen ze op een foto met een vriendin toevallig konden zien dat mijn arm verwond was (ik deed aan zelfverminking) kreeg ik de gemeenste commentaren: “dat dat vies was” en “dat ze dat niet wilden zien”. Ik ben toen helemaal in elkaar gestort. Ik zat gelukkig in de wachtzaal van de psychiater.
Sinds september ben ik van klas veranderd. Er is heel vaag gekaderd waarom ik Bednet volg. Via dit artikel zal de klas mijn verhaal wel lezen maar ik sta nu sterker in mijn schoenen. Ik trek het mij niet meer aan wat ze over mij zeggen. Het taboe rond psychische problemen moet echt doorbroken worden. Als niemand de stap zet, ja wat dan? Ik wil ook tonen dat je je schoolleven kan verder zetten, ondanks alles.
Ik heb heel veel steun gehad aan enkele goede vrienden. Maar ik heb vaak het gevoel dat ik de enige ben die over mijn problemen praat terwijl ik weet dat ik niet alleen ben. Het is oké om eens niet oké te zijn. Verstop het niet, praat er over met mensen die je vertrouwt, want praten helpt echt. Check af en toe bij je vriendinnen eens of zij wel oké zijn. Soms willen vrienden die het zelf moeilijk hebben eerst geen hulp van mij aanvaarden. Maar het is niet omdat ik het moeilijk heb dat je niet bij mij terecht kan.
Ik raad ook aan om de stap naar een psycholoog te zetten. Want sommige dingen kunnen je vrienden niet oplossen. De psycholoog en de psychiater hebben mij ‘gered’. Hulp aanvaarden is echt niet gemakkelijk. Ik weet dat als geen ander. Gelukkig heb ik zo veel aan mijn mama en zussen. Zonder hen stond ik niet waar ik nu sta. Ze doen zoveel voor mij.
Ex-Bednetter Clara De Varé (18) en haar vriendinnen verkochten in 2021 voor het zevende jaar op rij kerstkaarten en juwelen voor Bednet. Wat drijft haar en wat is de geheime formule van hun succesvolle actie?
lees meer
Thaïna (18) is jonge mama en volgt les via Bednet, omdat ze voor haar zoontje van 4 maanden oud moet zorgen. Luister hier naar haar verhaal.
lees meer
Anaïs Van Den Berghe (11) volgt al 6 jaar lang les via Bednet, wegens problemen met haar darmen en spieren. In deze video doet ze haar verhaal.
lees meer
