"Ik ga 's avonds op school werken om mijn zoon te beschermen" - Mark

Mark werkt als ICT-coördinator in het Sint-Jan Berchmansinstituut te Puurs, tevens de school van zijn zoon Thomas. Thomas (18) lijdt aan een auto-immuunziekte en volgde voor de coronacrisis, de les via Bednet. Omdat Thomas een corona risicopatiënt is gaat Mark 's avonds op school werken. Om het virus zeker niet in huis te brengen.

Risicopatiënt

Thomas vecht al twee jaar tegen een auto-immuunziekte en het einde is nog niet in zicht. Op dit moment is zijn gezondheid wel stabiel, maar de dokters zoeken nog volop naar medicatie die echt werkt. De normale medicatie slaat bij hem niet aan. We wachten nog op een genetisch onderzoek, maar door de coronacrisis liggen al die onderzoeken even stil. We gaan dus een jaar of zelfs langer moeten wachten op die uitslagen. Dat is behoorlijk frustrerend voor het hele gezin. Zijn gewone doktersafspraken gaan telefonisch door en aan de hand daarvan wordt zijn medicatie wel wat bijgestuurd. Thomas vindt het niet heel erg dat al die onderzoeken opschuiven, maar dat de resultaten uitblijven vindt hij wel frustrerend. Elke keer dat hij een nieuwe behandeling begint, blijkt die dan uiteindelijk niet te werken. Het gaat een beetje op en af. Nu dat alle onderzoeken stil liggen in het ziekenhuis, staat Thomas eigenlijk in de wachtrij achter de coronapatiënten. Dat is moeilijk.

Thomas’ immuunsysteem is laag door zijn medicatie, hierdoor valt hij zelf ook onder de noemer “risicopatiënt”. Hij moet minstens één keer per maand naar het ziekenhuis en dan proberen wij er alles aan te doen om dat veilig te laten verlopen. Wij gaan zelf het ziekenhuis niet mee binnen, om ervoor te zorgen dat we het virus niet mee naar huis brengen.

Avondwerk op school

 Ik heb het geluk dat mijn collega de ICT op school overdag opvangt. Ik beantwoord alle ICT-vragen overdag van thuis uit. En s'avonds ga ik op school werken, als er niemand is. Dan werk ik aan de ICT-systemen van de school zelf.  Op dat vlak zijn wij als gezin in volledige lockdown gegaan eigenlijk. Alles draait een beetje rond de veiligheid van Thomas. Hij is ook geruster als ik ga werken als er niemand op school is. Mijn zoon is niet echt bang maar we willen er toch voor zorgen dat de kans op besmetting zo klein mogelijk wordt. Door op deze manier te werken, bescherm ik hem.

Thuiswerken

Voor de coronacrisis was Thomas veel alleen thuis wanneer hij de les via Bednet volgde. Hij vond het niet erg dat hier niemand was. Zo kon niemand hem storen. Nu proberen we er zo veel mogelijk voor hem te zijn  Enerzijds is het een voordeel dat ik nu meer tijd heb om overdag bij hem te zijn. Anderzijds ben ik ‘s avonds veel weg om de dingen op te vangen die ik overdag voor het werk niet kon doen. Het is zoeken naar een evenwicht.

Er is natuurlijk een groot verschil tussen een 18-jarige en een kind dat veel jonger is. Kleinere kinderen vragen sowieso meer aandacht en het is een veel grotere opdracht om hen bezig te houden. Thomas was het natuurlijk al gewoon om met afstandsonderwijs om te gaan en alles zelf te structureren. Dat kan je natuurlijk niet van kleine kinderen verwachten.

Onderwijs

Thomas zit nu in het laatste jaar van het middelbaar. Hij is het ondertussen al een beetje gewoon om in coronatijd te werken voor school. Hij hoort veel jongeren klagen maar hij is deze manier van werken al twee jaar gewoon, via Bednet . Soms vraagt het natuurlijk een grote inspanning om alles bij te houden. Zeker voor de coronacrisis kon hij soms niet volgen omdat hij te veel lessen miste (ddoordat hij in het ziekenhuis moest zijn). Dan moest hij dat elke keer inhalen.  Momenteel volgt hij gewoon zoals alle andere leerlingen de les. Voor hem is dat een verademing omdat alles nu aangepast is naar op afstand les volgen. Voor de crisis was dit niet het geval. Leerkrachten doen ook altijd hun best om ervoor te zorgen dat hij kan volgen en ze maken hier en daar een uitzondering voor taken en deadlines.

Thomas plant alles zelf in. Eerst kijkt hij naar zijn verschillende deadlines. De taken die wat meer tijd in beslag nemen, plant hij als eerste in. De kleine taken puzzelt hij er wat tussen. Gelukkig zijn alle leerkrachten heel flexibel wanneer hij zich niet aan een deadline kan houden door bijvoorbeeld ziekenhuisafspraken. Ik kan me wel inbeelden dat het voor sommige leerlingen wel moeilijker is om zo’n taken te plannen, met zoveel vrijheid. Het is grotendeels aan Bednet, een positief schoolteam en een aantal behulpzame klasgenoten te danken dat hij nu in het zesde zit en dat ook dit jaar zijn slaagkansen vrij hoog zijn.

Ik merk dat de jongste jaren meer gebruik maken van Smartschool dan de laatste jaars. Elke maandag en woensdag krijgt Thomas e een pakket aangeboden met nieuwe leerstof. Zij krijgen deadlines maar mogen zelf inplannen tijdens de week wanneer ze die taken maken. Als er vragen zijn mogen ze ook wel altijd de leerkrachten contacteren, via Smartschool. Dat verloopt wel vlot. De zesdejaars krijgen een grote vrijheid om al hun taken en deadlines te plannen, maar dat is ook niet meer dan normaal vind ik. 

De hoeveelheid leerstof dat de leerkrachten bieden is wel iets minder dan normaal. Er wordt meer naar de essentie van de zaak gewerkt. Daarnaast wordt er ook rekening mee gehouden met de tijd die ze nodig hebben om alles goed af te werken. Het werk moet haalbaar zijn voor alle leerlingen en er mag niet te veel druk ontstaat thuis. Het is al moeilijk genoeg.

Wij zijn alleen wat bezorgd voor de examenperiode. Want hoe gaan de examens doorgaan?  Normaal gezien legde hij zijn examens in de namiddag af, omdat hij zich in de voormiddag meestal niet zo goed voelt. Met het virus wil hij onder geen enkele voorwaarde naar school uit angst voor besmetting. Dus dat is iets wat nog met de school moet uitgeklaard worden.

Vriendschap

Thomas wil heel graag afstuderen samen met zijn klasgenoten. We weten natuurlijk niet hoelang zijn ziekte nog gaat duren. Twee jaar geleden klampten we ons vast aan het idee: ‘volgend jaar zit hij terug op school.’ Dat is niet echt gelukt en we schuiven ons doel steeds verder op. Elke dag een beetje verder. Hij was een goede voetballer en dat heeft hij nu opzij moeten schuiven. Hij wilde ook heel graag een opleiding LO volgen na dit jaar. Het is nog afwachten maar we blijven erin geloven. Hij gaat er zelf vrij nuchter mee om omdat hij weet dat hij verder moet met de mogelijkheden die hij nu heeft. Toch hopen we stiekem dat er een medicijn gevonden wordt waardoor hij alsnog zijn droom kan waarmaken.

Thomas heeft nog regelmatig contact met zijn klasgenoot die ook in de les altijd de Bednet-computer opzet. Dat was ook de persoon waarmee hij tijdens groepswerken meestal samenwerkte. Toch ziet hij niemand meer fysiek. Hij weet dat op dit moment in elkaars buurt komen voor hem echt gevaarlijk kan zijn. Hij laat het niet heel hard zien dat hij zijn vrienden mist, maar hij zegt wel dat hij veel liever gewoon op school zou kunnen zitten. Dat zegt wel genoeg?