Mark werkt als ICT-coördinator in het Sint-Jan Berchmansinstituut te Puurs, tevens de school van zijn zoon Thomas. Thomas (18) lijdt aan een auto-immuunziekte en volgde voor de coronacrisis, de les via Bednet. Omdat Thomas een corona risicopatiënt is gaat Mark 's avonds op school werken. Om het virus zeker niet in huis te brengen.
Risicopatiënt
Thomas vecht al twee jaar tegen een auto-immuunziekte en het einde is nog niet in zicht. Op dit moment is zijn gezondheid wel stabiel, maar de dokters zoeken nog volop naar medicatie die echt werkt. De normale medicatie slaat bij hem niet aan. We wachten nog op een genetisch onderzoek, maar door de coronacrisis liggen al die onderzoeken even stil. We gaan dus een jaar of zelfs langer moeten wachten op die uitslagen. Dat is behoorlijk frustrerend voor het hele gezin. Zijn gewone doktersafspraken gaan telefonisch door en aan de hand daarvan wordt zijn medicatie wel wat bijgestuurd. Thomas vindt het niet heel erg dat al die onderzoeken opschuiven, maar dat de resultaten uitblijven vindt hij wel frustrerend. Elke keer dat hij een nieuwe behandeling begint, blijkt die dan uiteindelijk niet te werken. Het gaat een beetje op en af. Nu dat alle onderzoeken stil liggen in het ziekenhuis, staat Thomas eigenlijk in de wachtrij achter de coronapatiënten. Dat is moeilijk.
Thomas’ immuunsysteem is laag door zijn medicatie, hierdoor valt hij zelf ook onder de noemer “risicopatiënt”. Hij moet minstens één keer per maand naar het ziekenhuis en dan proberen wij er alles aan te doen om dat veilig te laten verlopen. Wij gaan zelf het ziekenhuis niet mee binnen, om ervoor te zorgen dat we het virus niet mee naar huis brengen.